چه گنه کرده سپیدار ببـــــــــــــــــــاغ     که کنون با تبرش می کو بنــــــــــــــد

خم نکر دست بکس قا مت خو یـــش     زان سبب از چمنش می رو بنـــــــــد

دست از بهر تبر داد و لــــــــــــــــــی     تبرش قا مت و پیکر بشکســــــــــــت

این ز مان است چنین ر سم ز مـــــان     که د هی دست؛ دهی دست از دســــت

تا سپیدار بشد نعش ز میـــــــــــــــــن     قهقه زاغ و ز غن با لا شــــــــــــــــد

هد هد و قمری ز کا شا نه پر یــــــــد     شور و فر یاد چمن با لا شـــــــــــــــد

جلوه

امشب سری به کلبه اشعار میز نـــــــــــم     یعنی سخن ز جلوه دلدار میز نـــــــــــــــم

از اشتیاق خا طر آن خا طر آ فریـــــــــن     با تا ر و پود پیکر خود تار میز نـــــــــــم

گر و صل روی یار نگر دد نصیب مــــــن     خود را به ز لف خمشده اش دار میز نــم

گلچین مهر و عشق و و فا یم درین محیط     بر چشم تنگ حلیه گران خار میز نــــــــــم

حا صل نشد ز مسجد و معبد مـــــــراد دل     ا کنون سری به خا نه خمار میز نـــــــــــم

تا سر طبیب عشق به فر یاد من ر ســــــد     خود را ظفر به بستر بیمار میز نـــــــــم

شاعر نظير ظفر فرستنده فريده مشوق
مورخ 30/11/2005 میلادی – ا مر یکا – ایالت واشنگتن

ســــایـر صــــــــفـــحـــا ت